Psychologia to naukowe badanie zachowania i procesów psychicznych. Historia psychologii sięga starożytnych cywilizacji, takich jak Egipt, Grecja i Chiny. Jednak współczesna psychologia jako odrębna dyscyplina pojawiła się pod koniec XIX wieku. W tym artykule poznamy najważniejsze kamienie milowe w historii psychologii.

Starożytna psychologia: 3000 p.n.e. – 400 n.e.

Najwcześniejsze znane pisma dotyczące psychologii pochodzą ze starożytnych cywilizacji, takich jak Egipt, Grecja i Chiny. W starożytnym Egipcie papirus Ebersa, napisany około 1550 roku p.n.e., zawiera wzmianki o zaburzeniach psychicznych i sposobach leczenia. W starożytnej Grecji filozofowie tacy jak Arystoteles, Platon i Sokrates pisali obszernie o naturze ludzkiego umysłu i jego relacji z ciałem. Chińscy filozofowie również omawiali naturę umysłu i jego związek z ciałem. Jednak starożytna psychologia nie była odrębną dyscypliną, lecz częścią filozofii i medycyny. Skupiała się na zrozumieniu natury ludzkiego umysłu i jego związku z ciałem, a nie na naukowym badaniu zachowania i procesów umysłowych.

Psychologia renesansu i oświecenia: 1400-1700

W okresie renesansu i oświecenia psychologia przesunęła się z filozofii i religii na naukę. Francuski filozof Rene Descartes zaproponował ideę dualizmu umysł-ciało, która sugeruje, że umysł i ciało są oddzielnymi jednostkami, które wzajemnie na siebie oddziałują. Idea ta położyła podwaliny pod współczesną psychologię. John Locke, angielski filozof, zaproponował ideę tabula rasa lub blankate slate, która sugeruje, że istoty ludzkie rodzą się bez żadnej wrodzonej wiedzy lub idei. Idea ta wpłynęła na rozwój behawioryzmu, który podkreśla znaczenie czynników środowiskowych w kształtowaniu zachowania.

Narodziny współczesnej psychologii: 1879

Rok 1879 jest uważany za narodziny nowoczesnej psychologii. To rok, w którym Wilhelm Wundt, niemiecki psycholog, założył pierwsze laboratorium psychologiczne na Uniwersytecie w Lipsku. Wundt uważał, że psychologia powinna być nauką, która bada strukturę ludzkiego umysłu poprzez introspekcję. Introspekcja to metoda, w której jednostki obserwują i relacjonują swoje własne procesy umysłowe. Wundt i jego uczniowie używali introspekcji do badania wrażeń, uczuć i myśli. Metoda ta była krytykowana za subiektywność i niewiarygodność, ale położyła podwaliny pod rozwój psychologii eksperymentalnej.

Strukturalizm: lata 1890

Strukturalizm był szkołą myślenia, która pojawiła się w latach 90-tych XIX wieku. Została założona przez Edwarda Titchenera, ucznia Wundta. Strukturaliści wierzyli, że struktura ludzkiego umysłu może być zrozumiana poprzez analizę świadomego doświadczenia na jego podstawowe składniki. Titchener i jego uczniowie wykorzystywali introspekcję do identyfikacji podstawowych elementów percepcji, takich jak kolory, kształty i tekstury. Jednak strukturalizm był krytykowany za poleganie na introspekcji i ignorowanie roli nieświadomych procesów w zachowaniu.

Funkcjonalizm: lata 1890

Funkcjonalizm był szkołą myślenia, która pojawiła się w latach 90. XIX wieku jako odpowiedź na strukturalizm. Funkcjonaliści wierzyli, że celem ludzkiego umysłu jest dostosowanie się do środowiska i zaspokojenie potrzeb jednostki. Za ojca funkcjonalizmu uważa się Williama Jamesa, amerykańskiego psychologa. James podkreślał znaczenie badania zachowania w jego naturalnym kontekście i skupiał się raczej na funkcji zachowania niż na jego strukturze.

Behawioryzm: 1913

Behawioryzm był szkołą myślenia, która pojawiła się na początku XX wieku. Behawioryści wierzyli, że psychologia powinna skupiać się tylko na obserwowalnym zachowaniu i ignorować procesy umysłowe, takie jak myśli i uczucia. John Watson, amerykański psycholog, jest uważany za założyciela behawioryzmu.